تاریخچه ارتودنسی

از قرنها پیش انسانها به دنبال داشتن دندانهایی مرتب بوده اند. به گفته انجمن ارتودنتیستهای آمریکا، اجساد مومیایی یافت شده است که دارای حلقه های فلزی دور دندانهایشان هستند و برای بستن فواصل بین دندانها از نخ های بدست آمده از احشای حیوانات به جای سیم های ارتودنسی امروزی استفاده میشده است. رومیان قدیم نیز مردگان خود را به همراه ابزار هایی متصل به دندانها دفن می کردند. در آثار یونان و اتروسکان دستگاههای ارتودنسی ابتدایی یافت شده اند. بین سالهای 500 - 400 قبل از میلاد بقراط و ارسطو نظراتی در مورد طریقه مرتب کردن دندانها ارائه دادند. پس از میلاد مسیح سلسوس اولین درمان ارتودنسی دندانها را با استفاده از فشار انگشتان ابداع کرد. اما اساس تحولات در علم ارتودنسی از حدود سالهای ۱۷۰۰ آغاز گردید.

ريشه ی ارتودنسی امروزي از اوايل قرن 19 ( حدود 1820) شكل گرفت. در اواخر قرن19، آقای Norman Kingsley برای اولین بار علم ارتودنسی را به صورت سیستماتیک توصیف نمود. Kingsley اولین فردی بود که برای اصلاح دندان های بیرون زده، از نیروهای خارج دهانی استفاده نمود. وی از پیشروان درمان شکاف کام بود. پس از kingsley و همکارانش، آقای angle با ارايه تعریف خود از روابط اکلوزالی بین دندانهای طبیعی، به عنوان پدر علم ارتودنسی مدرن شناخته شد. ارتودنسي دومين رشته ی تخصصی علوم پزشكی است و در رشته ی دندانپزشكی اولين رشته ی تخصصی به حساب می آید و نشان از این واقعیت دارد که نیاز به یک رشته تخصصی جداگانه در این حیطه احساس شده است.