ارتودنسی متحرک

منظور از ارتودنسی ثابت این است که بیمار نمی‌تواند دستگاه ارتودنسی را از دهان خارج سازد، بر خلاف ارتودنسی متحرک که بیمار معمولا در زمان غذا خوردن یا در ساعاتی از شبانه روز دستگاه را در می‌آورد. ارتودنسی ثابت معمولا شامل براکت‌های ارتودنسی است که روی دندان‌ها چسبانده می‌شود و ارتودنسی متحرک شامل دو دسته کلی می‌شود که عبارتند از پلاک‌های متحرک برای حرکات جزیی دندان‌ها و دستگاه‌هایی که برای رفع ناهنجاری‌های فکی مانند عقب بودن فک پایین یا بالا به کار می‌روند. از دستگاه‌های متحرک برای مرتب کردن دندان‌ها در شرایطی استفاده می‌شود که یا نامنظمی دندان‌ها کم و تنها در یک یا دو دندان باشد و یا این‌که سن بیمار برای انجام درمان ارتودنسی ثابت کم است، یعنی هنوز دندان‌های شیری با دندان‌های دایمی جایگزین نشده‌اند.

دستگاه‌های متحرک هر چند در مرتب کردن دندان‌ها به اندازه انواع ثابت موثر نیستند، اما در رفع ناهنجاری‌های فکی در سنین رشد (کودکی و نوجوانی) می‌توانند بسیار موثر باشند. انواع مختلفی از این دستگاه‌ها وجود دارند که بسته به اینکه مشکل فکی، کوچک بودن فک پایین، فک بالا و یا بزرگ بودن هر یک از آنها نسبت به دیگری است، از انواع خاصی در سنین مشخصی استفاده می‌شود.